De blinde Noi Nah werd op 16 juni 2015 gered van erbarmelijke omstandigheden uit het toerisme in West-Thailand. Haar vreselijke leven in het toerisme en het reddingsverhaal van Noi Nah, tot aan het moment dat zij in ENP aankwam, zijn op beeld vastgelegd in de documentaire; ‘Love & Bananas An Elephant Story’.

Zoals veel van de olifanten die door Lek worden gered, verkeerde Noi Nah bij aankomst in ENP in een zeer slechte conditie. Daardoor was haar levensverwachting niet hoog. Maar Noi Nah verraste iedereen. Ze besefte dat het leven in ENP fijn was en toonde een sterke wil om te leven. Noi Nah had gezondheidsproblemen, zoals nierproblemen, broze botten en blindheid, die veel voorkomen bij bejaarde olifanten die hun hele leven zijn geëxploiteerd. Door haar lichamelijke conditie liep ze traag. Dankzij voldoende gevarieerde voeding, voldoende water en de natuurlijke leefomstandigheden in ENP verbeterde de conditie van Noi Nah. Ondanks haar hoge leeftijd, speelde Noi Nah graag als een jonge olifant. In ENP raakte Noi Nah bevriend met Dao Thong. De eerste tijd wilde Noi Nah niet in een nachtverblijf slapen. Ze sliep liever buiten onder een parasol. Na verloop van tijd heeft men haar vertrouwd gemaakt om in een nachtverblijf te slapen. Desondanks vond Noi Nah dit niet de fijnste plek. Als afleiding vond ze het leuk om ‘s avonds en/of ‘s nachts met een autoband in haar nachtverblijf te spelen. Noi Nah communiceerde ‘avonds en ‘s nachts ook graag met haar vriendin Dao Thong en andere olifanten in haar omgeving.

In de eerste jaren na haar redding kwam het voor dat haar houding plotseling veranderde. Op die momenten was Noi Nah diep in gedachten verzonken en maakte ze een heel verdrietige indruk. Omdat Noi Nah de eerste jaren last had van depressieve gevoelens, maakte de verzorger van Noi Nah haar leefomgeving interessant en afwisselend. Hij verstopte allerlei lekkernijen in haar omgeving, zodat Noi Nah gestimuleerd werd om het smakelijke voedsel te zoeken. Met deze positieve bezigheidstherapie hielp de verzorger voorkomen dat Noi Nah afgleed in depressieve gevoelens. Dat heeft bijgedragen aan haar mentale herstel. Noi Nah voelde zich het prettigst op een rustige beschutte plaats, in het gezelschap van haar vriendin Dao Thong.

Elke ochtend stond Noi Nah echt te popelen om naar buiten te gaan. In de laatste weken van haar leven wilde ze alleen nog haar favoriete voedsel eten; watermeloen, sappige ananas en zoete wortels. Op de laatste dag van haar leven wandelde Noi Nah enthousiast haar nachtverblijf uit en ging regelrecht naar haar favoriete grasvlakte, waar haar vriendin ook was. Laat in de ochtend liep Noi Nah naar de modderpoel. Ze ging in het modderbad liggen en sloot haar ogen. Hoewel olifanten het heerlijk vinden om ontspannen in de modder te liggen, vertrouwde de verzorger het niet. De verzorger belde bezorgd de dierenarts om Noi Nah te controleren. Toen de dierenarts arriveerde, bleek Noi Nah in alle rust te zijn overleden.

Noi Nah heeft acht fijne en liefdevolle jaren in ENP gehad. Ze is 78 jaar geworden. In ENP is het gebruikelijk om een overleden olifant, na een Boeddhistische ceremonie, te begraven op, of nabij de plek waar het dier is gestorven. Op dezelfde plek wordt vervolgens een jonge boom of bloeiende struik geplant, zodat het dier voortleeft.

Doordat haar verhaal centraal staat in de documentaire ‘Love and Bananas’ is Noi Nah, ook na haar dood, een ambassadeur voor olifanten die worden geëxploiteerd. Haar verhaal informeert mensen wereldwijd over het vreselijke bestaan van olifanten in gevangenschap.