| Vrienden van de Olifant

Voi

Voi is het middelpunt van het verleden, het heden en de toekomst van de Sheldrick Wildlife Trust. Meer dan een halve eeuw geleden, toen David Sheldrick Tsavo East National Park had opgericht, woonde hij hier samen met zijn vrouw Daphne en hun kinderen. Toen al waren er verschillende verweesde dieren waarvoor zij zorgden rondom hun huis. In 1954 redden ze hun eerste weesolifantje, een jong bulletje die de naam Samson kreeg. Kort daarna kwam er nog een weesolifantje in de kleine opvang van de Sheldricks; Fatuma. De pilaren van de oorspronkelijke palissaden die David voor hen bouwde, staan er tot op de dag van vandaag nog steeds.

Hoewel Voi in omvang en reikwijdte in de loop der jaren is uitgebreid, blijft Voi in veel opzichten hetzelfde als vroeger: een opvang voor natuurbehoud in Tsavo East National Park. Voi is de oudste locatie waar de eerste weesolifantjes hun weg weer terug naar het wild mochten vinden. Daarnaast is Voi ook een locatie waar veel veldprojecten worden uitgevoerd om wilde dieren te ondersteunen. In Voi bevinden zich de weesolifantjes Ngilai en Godoma uit ons peetouderprogramma.

Voi wordt gedomineerd door vlaktes die zich uitstrekken zover het oog reikt. Msinga Hill is een van de weinige heuvels op het vlakke landschap. De opvang in Voi ligt aan de voet van de heuvel, met een uitzicht op de rivier en de zuidelijke kant van het park. Op de vlaktes zijn kuddes antilopen en zebra’s te zien en regelmatig ook giraffen en wilde olifanten. Het is een oase van rust. In de opvang is er echter altijd veel activiteit. Omdat het in de middaguren onwijs heet is, begint de dag in Voi al vroeg. Voordat de zon op is, zijn de verzorgers van de weesolifantjes al actief. Zij zorgen ervoor dat de melk klaargemaakt wordt voor melkafhankelijke weesolifantjes. Dit wordt in de middag en avond herhaald. Elke ochtend worden er verse luzerne stapels neergelegd voor de weesolifantjes. Vooral in het droge seizoen profiteren de senior-weesolifanten ook van dit voedzame supplement. Het zoeken van voedsel in het droge seizoen kan in Voi heel uitdagend zijn voor alle wilde dieren die er leven. Door het contact met de senior-weesolifanten kunnen de jonge weesolifantjes veel leren.

Wanneer de weesolifantjes uit de palissaden komen kunnen ze genieten van de luzerne. De verzorgers gebruiken deze tijd om wat te ontbijten, dit doen ze met thee en chapati’s. De wilde neushoornvogels die rond de opvang vliegen, grijpen hun kans om mee te genieten van het ontbijt. Zij weten dat de verzorgers broodkruimels hun kant op zullen gooien. Nadat alle verzorgers, olifanten en vogels klaar zijn met hun ontbijt, begint de volgende dienst. De helft van de verzorgers leidt de kudde weesolifantjes naar het park, terwijl de anderen in de opvang blijven. De palissaden moeten elke ochtend grondig worden schoongemaakt. Ook de stallen, waarin de andere verweesde zebra’s gehuisvest zijn, krijgen een grondige poetsbeurt.

De verzorgers die naar het park gaan, trekken hun kenmerkende jassen in khaki-kleur aan, met uitzondering van de verzorger die de jonge zebra’s, Diria en Nzuki, verzorgd. Hij draagt een mooie zwart-witte jas, die de strepen van een zebra nabootst en verweesde zebraveulens helpt hun eigen soort te herkennen. Tijdens hun dagelijkse avonturen komen ze tientallen zebra’s tegen die over de vlakten grazen. Hoewel ze op dit moment de voorkeur geven aan het gezelschap van hun verzorger, zullen ook zij uiteindelijk weer integreren in deze wilde kuddes.

Drinkwater

Verderop in Tsavo is het veldwerk-team bezig met het onderhouden van de vele andere waterpunten die de SWT beheert. Veel van deze waterputten zijn er gekomen door de 23 boorgaten die zijn geboord in het Tsavo Conservation Area. Ze worden duurzaam aangedreven door wind- of zonne-energie en tappen watertafels onder de grond aan. Voi is namelijk een droog gebied. Daarnaast is het zoutgehalte hoog in het water, waardoor het ondrinkbaar is. Daarom zijn er boorgaten in de grond gemaakt om water mee te winnen en is er een ontziltingsinstallatie gekomen. Hierdoor kan het zoute water drinkbaar gemaakt worden.

De waterputten worden druk bezocht door allerlei soorten dieren in het wild, maar vooral olifanten. Dit betekent dat ze ook wekelijks moeten worden schoongemaakt. Terwijl het team de mouwen opstroopt en aan het werk gaat met opruimen en schrobben, staan olifantenfamilies op de achtergrond in toe te kijken om het team eraan te herinneren hoezeer ze afhankelijk zijn van deze veilige drinkbronnen.

Ontmoetingen met wilde olifanten

Wilde ontmoetingen zijn belangrijk voor elk verweesd dier. Voor de weesolifantjes gebeuren deze meestal rond modderbad tijd. Nadat ze ‘s ochtends hebben rondgewandeld in het park, verzamelen ze zich aan de voet van de Msinga-heuvel voor hun middagmelkvoeding. Terwijl ze hun flessen hebben, vult de speciale waterbowser de watertrog en het modderbad aan. Wilde olifanten nemen de aankomst van de vrachtwagen als een signaal om samen te komen in het gebied, wetende dat er zoet drinkwater komt. Zelfs wanneer het regent komen er ook wilde bezoekers langs. Op het hoogtepunt van het droge seizoen is het niet ongebruikelijk dat er op één middag meer dan 100 wilde olifanten verschijnen. De weesolifantjes kijken altijd uit naar deze interacties, vooral wanneer vrouwtjes hun baby’s meenemen. De weesolifantjes zijn zo nieuwsgierig dat ze altijd in de buurt van de kleine babyolifantjes blijven hangen, in de hoop dat ze met hen mogen spelen.

Naast de ontmoetingen met wilde olifanten is deze tijd van de dag ook een perfect tijdstip om met het verweesde Buffeltje Ivia te spelen. Ivia was jaren lang het speelkammeraadje van Ngilai, maar tegenwoordig moet hij haar delen met Ndotto.

Een vooruitzicht op een nieuw begin

Voi is een plek van transformatie. De meest voor de hand liggende transformatie is natuurlijk die van de weesolifantjes zelf: wanneer ze er klaar voor zijn worden de olifantjes naar de opvanglocatie gebracht vanuit Nairobi. Ze hebben dan nog kleine slagtandjes en staan vol verwondering toe te kijken naar de levensgrote olifanten van Tsavo. In de loop der jaren komen ze tot hun recht en lopen ze uiteindelijk net zo zelfverzekerd over de vlakten als de wilde kuddes die ze ooit vereerden. De andere transformatie komt met de seizoenen. Het droge seizoen kan een zeer moeilijke tijd zijn op deze plek in Kenia, omdat het groen verdwijnt en plaats maakt voor de rode aarde.