Op 13 april 2012 werd Barsilinga met zijn ernstig gewonde moeder aangetroffen door de lokale gemeenschap Lpus-La-Mpasion in Noord-Kenia. De moeder had levensbedreigende schotwonden in haar borst en voorpoten. Weer een slachtoffer van de ivoorhandel! De Kenya Wildlife Service kon helaas niets anders doen dan de moeder uit haar vreselijke lijden verlossen en de baby naar het weeshuis over te brengen. Barsilinga was pas 2 weken oud toen hij in het weeshuis kwam. In het weeshuis ontpopte hij zich al snel tot een charmant bulletje, dat geliefd was bij iedereen. Barsilinga sloot vriendschap met het bulletje Kithaka die kort daarvoor was gered.

Ruim drie jaar later was Barsilinga zelfstandig genoeg voor de volgende stap in zijn rehabilitatieproces. Eind 2015 werden Barsilinga en zijn vriendje Kithaka van de babyopvang in Nairobi naar de opvang in Ithumba gebracht, waar de oudere weesolifanten zich verder voorbereiden op de terugkeer naar een zelfstandig leven in het wild. Barsilinga voelde zich al snel thuis in Ithumba. Hij was geliefd bij de seniorwezen die hem met veel liefde in hun midden opnamen. Barsilinga zelf gedroeg zich volwassen voor zijn leeftijd en wilde heel graag bij de seniorwezen olifanten horen. Vaak moesten de verzorgers goed opletten dat de seniorwezen Barsilinga niet met zich mee namen. Zolang Barsilinga melk-afhankelijk was vonden de verzorgers hem nog te jong om hem bij de seniorwezen achter te laten. In de daaropvolgende jaren groeide Barsilinga uit tot een charmante sociale bul. Gaandeweg nam hij meer afstand van de ‘kleintjes’ die hij soms zelfs zonder pardon opzij duwde om hen zijn hoge status binnen de rangorde te tonen.

In 2018 waren Barsilinga en zijn boezemvrienden Kithaka, Lemoyian en Garzi er bijna klaar voor om de definitieve stap naar een zelfstandig leven in de natuur te zetten. In die periode zette seniorwees Laragai regelmatig ’s nachts het hek van de opvang open. Barsilinga en zijn vrienden verdwenen dan in het holst van de nacht en zochten de seniorwezen op. De verzorgers wisten dat ze in de buurt van de opvang bleven. In de vroege ochtend keerden ze dan uitgelaten terug naar de opvang en bleven de rest van de dag bij de kudde.

Het rehabilitatieproces van Barsilinga en zijn vrienden werd ruw verstoord doordat er plotseling een gevaarlijke groep leeuwen zich maandenlang in de buurt van Ithumba ophield. Gedurende die periode hebben Barsilinga en zijn vrienden en de verschillende kuddes seniorwezen diverse confrontaties met de leeuwen gehad. Twee van Barsilinga’s vrienden, Sokotei en Enkikwe, raakten bij een aanval ernstig gewond. Sokotei overleed kort daarna aan zijn verwondingen, Enkikwe overleefde het wel maar hij heeft er, na een lange herstelperiode, een manke knie aan over gehouden. Diverse seniorwezen keerden stuk voor stuk gewond terug naar de opvang nadat ze waren aangevallen door deze gevaarlijke leeuwen. Ze zijn allemaal met succes medisch behandeld en hersteld in de opvang. Het weeshuis en de Kenya Wildlife Service wilden de troep leeuwen verplaatsen, zo ver mogelijk uit de buurt van de opvang. Maar voordat er ingegrepen kon worden verdwenen de leeuwen uit zichzelf en zijn tot op heden niet meer teruggekeerd. Barsilinga en zijn vrienden waren zó bang voor de leeuwen dat ze maandenlang de opvang niet meer durfden te verlaten en vooral ’s nachts niet meer buiten de opvang wilden blijven. Dankzij de omgang met de seniorwezen én doordat de leeuwen waren verdwenen, kregen Barsilinga en zijn vrienden langzaam hun zelfvertrouwen weer terug.

Eind 2019 stapte Barsilinga in een scherpe tak, die diep onder zijn voet klem kwam te zitten. De dierenarts heeft zijn voet onderzocht en schoongemaakt. Barsilinga kreeg ook antibiotica toegediend. In die periode stond Barsilinga juist op het punt om samen met zijn vrienden de definitieve stap naar een zelfstandig leven in de natuur te zetten. Vanwege zijn pijnlijke blessure kon Barsilinga plotseling geen grote afstanden meer afleggen en moest hij noodgedwongen in de buurt van de opvang blijven. Zijn vrienden Kithaka, Lemoyian en Garzi hadden de ernst van de situatie goed in de gaten en hebben toen zonder Barsilinga de stap naar een zelfstandig leven in de natuur gezet. Wel kwamen ze regelmatig naar d opvang om te kijken of Barsilinga al met ze mee kon.

Enkele maanden na de eerste behandeling raakte de voetzool van Barsilinga opnieuw ernstig geïnfecteerd. De dierenarts voerde binnen enkele maanden tot tweemaal toe een operatie uit, waarbij hij de geïnfecteerde voetzool schoonmaakte en deze met groene klei bedekte. Bij de laatste ingreep heeft de dierenarts de zelfs hele voetzool moeten verwijderen, die na verloop van tijd opnieuw zou aangroeien. Dat was heel pijnlijk voor de jonge bul, die zich er dapper doorheen sloeg. Het grootste probleem was vooral dat de wond op een ongunstige plaats zat. Barsilinga kreeg opnieuw pijnstillers en ontstekingsremmers toegediend. De verzorgers kregen instructies hoe ze de wond meermaals per dag moesten schoonmaken en verzorgen.

Na een maandenlang intensief behandelingstraject herstelde Barsilinga langzaam maar zeker. Begin 2021 scheurde een abces op zijn onderbeen op natuurlijke wijze open en liep leeg. Het resultaat was dat Barsilinga zich ineens een heel stuk prettiger voelde en sindsdien meer ontspannen kon rondlopen. Hij probeerde vanaf dat moment regelmatig om voorzichtig zijn voet te belasten. De dierenarts en de verzorgers waren verheugd over Barsilinga’s positieve vooruitgang. Door zijn blessure is Barsilinga goed bevriend geraakt met de jongere Tusuja, die zich een echte vriend toonde toen Barsilinga het zwaar had en geen moment van zijn zijde week. Tusujua is het soort vriend waar Barsilinga veel steun aan heeft en de twee zijn onafscheidelijk. Bovendien hebben Tusuja en Barsilinga overeenkomstige karakters. Vanwege zijn blessure was Barsilinga nog lange tijd afhankelijk van de veiligheid van de opvang. Barsilinga besefte heel goed dat hij vanwege zijn blessure kwetsbaar was in de wilde natuur, vooral ‘s nachts.

Eind vorig jaar hebben Barsilinga, Tusuja en hun vrienden een nacht doorgebracht bij de meest ervaren groep seniorwezen onder leiding van Yatta. Ze keerden pas vroeg in de ochtend terug naar de opvang. Na deze spannende nacht in de wilde natuur waren ze aanvankelijk terughoudend om nog een nacht buiten de opvang door te brengen. De seniorbullen Kithaka, Lemoyian en Garzi, Orwa, Bomani en Chemi Chemi, wachtten geduldig tot hun goede vriend Barsilinga fysiek sterk genoeg was om met hen mee te gaan. Onder begeleiding van Yatta’s kudde besloten Barsilinga, Tusuja en hun vrienden om de afgelopen maanden vaker een nacht buiten de opvang te blijven. In de weken daarna vertrokken Barsilinga, Tusuja en Galla met seniorwezen Kithaka, Lemoyian en Garzi. Ze bleven ruim een week weg.

De terugkeer naar een zelfstandig leven in de natuur verloopt stapsgewijs. Soms blijven weesolifanten een enkele nacht, een aantal nachten, of zelfs een aantal weken achtereen buiten de opvang door, om vervolgens toch weer terug te keren naar de veiligheid van de opvang. Overdag sloten Rapa en zijn vrienden zich meestal bij Barsilinga, Tusuja en Yatta’s kudde aan. Aan het eind van de dag bracht Yatta’s kudde de wezen weer terug naar de opvang. Barsilinga, Tusuja en nog vijf bevriende wezen kozen er de laatste periode telkens voor om ‘s nachts bij Yatta’s kudde te blijven. De laatste maanden hebben ze zelfs alle nachten buiten de opvang doorgebracht, meestal in het gezelschap van Yatta’s kudde seniorwezen en/of bij seniorbullen Kithaka, Lemoyian en Garzi. Wel kwamen ze zo nu en dan in de ochtend naar de opvang voor een portie bijvoeding. Na enkele maanden van observatie is het voor de verzorgers duidelijk geworden dat Barsilinga en zijn vrienden de definitieve stap naar een zelfstandig leven in het wild hebben gezet.